Archief van jaar: 2013

Vr. 24 mei – Zo. 26 mei 2013

 

Opnieuw opgegeven voor een weekend lang duiken in Duitsland, dit jaar niet in Hemmoor maar een flink stuk zuidelijker in Nordhausen aan de onderzijde van de Harz zo’n 400km vanuit Almelo. De EC had vooraf de informatie toegezonden aan de deelnemers en men kon zelfs al op de donderdag terecht in het pension. Wij (Danielle en ik) vertokken vrijdagmorgen vroeg om zo ruim op tijd voor de eerste duik ter plaatse te zijn. Onderweg bleek tijdens een sanitaire stop dat we niet de enige Galatheanen waren op de autobahn, Harry en Paul reden samen en stonden dus zowaar naast ons geparkeerd. De reis verliep verder voorspoedig en om 10:45 reden we de parkeerplaats van de duikschool op. Jan en Gea waren al de dag ervoor vertrokken en stonden daar al iedereen op te wachten. Binnen ongeveer drie kwartier arriveerden alle overige deelnemers, 12 in totaal. Na het inschrijven bij de duikschool en een flinke kop koffie konden we ons klaarmaken voor de eerste duik.

Die eerste duik vindt direct voor de duikschool plaats in de Sundhäuser See, Tauchplatz #1

Jan geeft uitleg over de stek en de beste route langs alle duikobjecten en attracties waarna iedereen te water gaat. Ik duik met Danielle en we liggen er als eerste in. Nog tijdens het uitspoelen van de bril aan de oppervlakte zwemmen de eerste dikke karpers onder ons door, dat belooft veel goeds! Het water is in de meren

(er zijn er ca.7) rond de duikschool kraakhelder en ook nu hebben we een zicht van minimaal 12 meter. We zwemmen tussen de karpers in de richting van het eerste duikplatform dat we al van ver kunnen zien liggen. Vervolgens is het plan om door te zwemmen naar het tweede iets dieper gelegen platform. De bodem van het meer is vanaf een meter of 6 diepte begroeit met enorme hoeveelheden waterplanten waarboven de nodige jonge snoekjes rondzwemmen. Ook zien we een soort van ‘wolken’, op het eerste gezicht leek dat zweefvuil maar het zijn toch echt massa’s watervlooien. Volgens de korte briefing van Jan komen we na het laatste platform bij een klein wrakje. Uitzwemmend in de richting van de boeg zouden we op een diepte van ca. 13 meter in ‘Nordhausia’ terecht moeten komen. Nordhausia is een onderwater dorp in aanbouw speciaal voor duikers. Nu vonden we een uitzichttoren, een deel van de stadsmuur, een kerkhof, en twee woningen. Dit alles is aan de oppervlakte opgetrokken uit beton, steen en hout en daarna kompleet met dakpannen en al afgezonken om er op diepte doorheen te kunnen zwemmen. Het is erg grappig om rond te zwemmen in dit unieke dorp. Na het dorp vervolgen we onze weg en zien opnieuw de nodige karpers waar we heel dicht bij kunnen komen, geweldig! Ook op de terug weg nog meer grote scholen graskarpers, kortom een mooie duik als begin. Terug aan de kant horen we dat Jan met zijn buddy zijn eigen aanwijzingen niet goed opgevolgd heeft wat hij heeft als enige ‘Nordhausia’ niet direct kunnen vinden!!

Na de duik gaan we richting de duikschool voor wat eten en drinken. De middagduik maken we in de Möwensee en Jan vertelt opnieuw over wat we kunnen verwachten. Het wordt duidelijk dat er veel zoetwaterkreeft in dit meer zit waaronder de uit de kluiten gewassen Edelkreeft, ca. 3x groter dan de ‘normale’ zoetwaterkreeft. Ze leven in holletjes en het beste is deze holletjes van onderaf te benaderen, een thema dat zo ongeveer nog het hele verdere weekend terugkomt. Deze duik maak ik met Nico. We zwemmen linksaf waar de meesten rechtuit of rechtsaf gingen we hebben dus erg goed zicht en vanaf een meter of 20 kun je haast de oppervlakte nog zien, het doet echt tropisch aan qua licht en kleur. In de diepere stukken vinden we niet veel leven maar als we aankomen op zo’n 10 meter zien we de eerste  holletjes met kreeft… naarmate we verder zwemmen ontdekken we echt overal kreeft waaronder ook de grote Edelkreeft, een aantal daarvan zelfs vrij rondlopend zodat we ze lopend over onze handen extra goed kunnen bekijken. Wederom een geweldige duik!

Tijd om te vullen en een wel verdient ‘deco’ biertje dus  op naar de duikschool. Daar met iedereen even nagezeten en daarna door naar het pension. Het pension is precies wat je ervan zou verwachten in voormalig Oost-Duitsland maar voldoet uitstekend, het personeel echter is niet de vriendelijkheid zelve. Na het douchen aperitieven

en vervolgens eten dat overigens erg goed, goedkoop en veel is maar wel erg lang op zich laat wachten.  Na afloop is het nog lang gezellig totdat iedereen gaat slapen.

Zaterdag opstaan en een prima ontbijt, de dag begint nat maar al snel droogt het op en op de parkeerplaats van de eerste duik van vandaag aan de Sundhäuser See, Tauchplatz #3 breekt zowaar het zonnetje door! We duiken op een afgezonken wrak van een kotter de ‘Charlotte III’. Het wrak ligt op zo’n 21 meter en is middels een boei te vinden. Ik duik ditmaal met Steven en we dalen dan ook af via de lijn. Nog maar net onderwater zien we onder ons al de contouren van het wrak. Het doet wel wat denken aan onze eigen UK269 maar dan iets kleiner en grotendeels van hout. Ook nu is het zicht weer geweldig. Als we het wrak van alle kanten hebben bekeken zwemmen we richting de kant om daar hopelijk nog wat vis te ontdekken. We zwemmen ellenlang door maar de vis laat zich ditmaal niet zien, helaas! Wrak was erg leuk maar de rest van de duik viel dus wat tegen.

We eten dit keer in een eettentje bij het winkelcentrum en gaan daarna met z’n vieren Nordhausen in om wat meer van het centrum te bekijken. Nordhausen is een redelijk grote stad maar de aangegeven ‘Altstadt’ is niet zo bijzonder groot en interessant. Het weer is nu zelfs zonnig te noemen en we besluiten dan ook maar een ijsje te scoren. Bij terugkomst kunnen we direct door voor de tweede duik van de dag opnieuw in de Sundhäuser See, nu Tauchplatz #2.  Opnieuw duik in met Steven en omdat we er redelijk snel in liggen zien we nog wat grote karpers bij de instap. We zwemmen een heel parcours onderwater langs wrakken en objecten en belanden zelfs weer even in ‘Nordhausia’ maar veel vis zien we niet meer. Een redelijke duik maar ook wel meer van hetzelfde zeg maar.

Ook nu weer vullen en een pilsje na afloop bij de duikschool. Iedereen kan verder afrekenen want de geplande duik op zondag is bij een andere duikschool. In het pension wederom douchen, aan de borrel en het eten. Deze avond wordt de ‘Champions league’ finale gespeeld tussen Dortmund en München dus er staat een groot scherm klaar. De hordes verwachte voetbalfans blijven echter weg zodat we samen met 4 buurmannen kijken naar de wedstrijd. Iedereen heeft het na de wedstrijd wel redelijk gehad en gaan allemaal nog ruim voor 0:00 uur naar bed. Nog geen borrel dus voor mijn verjaardag van zondag.

Zondag ochtends aan het ontbijt wordt ik natuurlijk toegezongen en mag ik wat cadeautjes uitpakken. Na het ontbijt pakt iedereen zijn spullen in en rekent af bij het pension. Het weer is nu ronduit slecht en het regent flink door. Bij de andere duikschool schrijven de duikers zich in en maken zich klaar voor de duik in de Sundhäuser See. Wij zeggen samen met Steven en Lisette iedereen gedag en vertrekken richting het in de buurt gelegen Dora-Mittelbau. Dat is een in de bergen verscholen fabriek van Nazi-Duitsland om de beruchte V1’s en V2’s te produceren. Het kamp waar de dwangarbeiders verbleven lag naast die berg. Tegenwoordig is er van het kamp niet veel meer over buiten wat fundamenten, het crematorium en wat nagebouwde barakken. Er staat echter wel een modern museum waar we rondkijken en dat toch wel weer een diepe indruk achterlaat. De fabriek in de berg is alleen onder begeleiding van een gids te bekijken en die hebben we eigenlijk net gemist zo blijkt, de volgende rondleiding is ons te laat en dus rijden we richting huis om toch ook nog wat verjaardag thuis te kunnen vieren. Steven en Lisette lopen nog wat verder over de restanten van het kamp.

Na bijna 4 uur rijden door de regen komen we thuis aan en kunnen we alles uitpakken en spoelen. Nordhausen is een echt leuk duikgebied met diverse meren, veel vis en super helder water. De moeite van een duikweekendje meer dan waard. We willen onze reisgenoten en uiteraard de organisatie bedanken, tot een volgende keer!!

 

Martin Teernstra.

Alweer 33 jaar Galathea! En ook 33 personen die zich hebben opgegeven om dit met elkaar te gaan vieren.

Na een verkennende duik ’s morgens door Jan en DJ heeft Jan als duikleider de lijst van duikbuddy’s  samengesteld.

Het water is helder,   je kunt de snoek al van een afstand van 9 meter speuren!
Dirk Jaap is vandaag aan mij gekoppeld.
We gaan natuurlijk voor de snoek.
Ons duikplan: eerst recht het water in tot 6 meter, dan rechts af en na zo’n 22 minuten omdraaien naar 3 tot 4 meter hoogte gaan en terug zodat we na 45 minuten weer op de kant staan.
Ondertussen gaan we speuren naar de snoek.
Helaas, het water is niet meer zo helder dan  ’s morgens. De snoek is al door Karel en Lars gespot en heeft zich daarna verstopt. Ze hebben er zelfs 2 gezien en ook nog een mooie dikke paling! Lars duik was dus helemaal geweldig.

Ik hoor van insiders dat ook Thijs samen met Karel de snoek heeft gespot.
Dirk Jaap en ik hebben heel veel stof, waterjuffers, watervlooien en andere kleine beestjes gezien.
De special onderwaterleven staat nog op mijn lijstje om te volgen zodat ik precies te weten kom welke naam welk beestje heeft.
We hebben het kompas duiken prima kunnen oefenen.
Mijn vinnen gingen na de duik soepel uit, met dank aan Dirk Jaap.

Na de duik hebben Jan en Bert  een woordje tot ons allen gericht.

En dan, omkleden en aanschuiven.
Iedereen heeft een stoel of kleed meegenomen om lekker uit te rusten na de duik en te genieten van de heerlijke laagjes salade van Gea (graag recept), het speciale recept van Jan’s zoon en de verrukkelijke nasi met saus.
Het drinken was heerlijk gekoeld in de LSP.

De zon liet verstek gaan, maar toch was er heel veel warmte op deze prachtige dag.

Evenementen commissie bedankt voor de viering van deze geslaagde 33ste verjaardag.

 

Op 4 mei 2013 om 9.00 uur heeft de “Scuba Academie” in Vinkeveen het eerste dag- arrangement van dit jaar. Hun gasten komen uit Almelo.  OWSV Galathea heeft zich met 12 duikers opgegeven voor deze dag,  bestaande uit 2 bootduiken, lunch en  afsluitende BBQ.

Met karretjes worden de duikspullen naar de kade gebracht. De auto’s moeten daarna verderop geparkeerd worden.  Dan de sets optuigen. Kees (niet onze Kees Brugman) nodigt ons daarna uit voor koffie. Ook wordt het programma toegelicht. Er liggen in de Vinkeveense plassen 10 zandeilanden.  Eiland 4 is de bekendste, want daar kan ook vanaf de kant worden gedoken. Nu zullen we eiland 8 en 9 aandoen. Of beter gezegd we ankeren voor deze eilanden.

Om 10 uur de eerste duik naar eiland 8. Na 5 minuten geeft de motor het op. Een paar keer lijkt het toch te lukken maar dan liggen we helemaal stil. Kees belt naar de wal om hulp, maar het is net als met vele kwaaltjes. Als je bij de dokter bent, zijn de klachten over.  Terwijl hij belt, doet de motor het weer en bereiken we eiland 8. Er is voor de zekerheid toch hulp onderweg.

Na de briefing gaan zes buddyparen met een rol achterover te water. We zien onder water een grote praam. In het ruim enkele zoetwaterkreeften. Als er meer duikers komen is het al gauw een grote stofwolk.Verderop nog een roeiboot.  Overal vinden we eistrengen van baarzen. Ook genoeg zoetwaterkreeften. Verder mooie veenbanken, begroeid met driehoeksmosselen.
Na 40 minuten zijn we terug bij de boot. Ook de andere duikers komen weer boven.
De motor loopt weer goed en we bereiken zonder problemen de thuishaven, waar een lunch klaar staat en de flessen weer gevuld kunnen worden.

Na de lunch even uitbuiken. Daarna de briefing voor de tweede duik. Nu naar zandeiland 9.
Kees zal ons aan de noordkant afzetten en aan de zuidkant weer oppikken. We hoeven alleen maar de juiste koers aan te houden om de boot terug te vinden.

Onderweg een grote baars in een spleet van de veenbank. Ook de nodige zoetwaterkreeften.  Na 35 minuten  zien we een hele grote snoek met bolle rug, verscholen achter een veenbank.

Hij laat zich goed fotograferen . Soms helpt de zon zelfs met extra belichting.
Mijn buddy is door zijn lucht heen, dus gaan we naar boven. De boot is nog een eind verderop. Kees zwaait, dat hij ons wel komt halen als de andere duikers allemaal aan boord zijn.
Hij komt naar ons toe en  gooit een lijn uit. Uit de luwte van het zandeiland is er toch enige deining. Via de trap achterop de boot kunnen we vrij gemakkelijk aan boord komen.

Alle spullen aftuigen en ons gewone kloffie weer aan. Als alles in de auto zit, kunnen we aan het decobiertje of wat anders. Er is in afwachting van de BBQ al wat stokbrood met kruidenboter.
Dan laat Kees zijn kwaliteiten als BBQ-specialist zien.  Zijn vrouw helpt ook mee.

Nadat iedereen zijn buik vol heeft nog even afrekenen en dan huiswaarts. Met een beetje mazzel kunnen voor acht uur thuis zijn om de 2 minuten stilte in acht te nemen voor allen ,die voor onze vrijheid zijn gesneuveld.

’s Avonds staan de eerste reacties al op facebook. Het was een geslaagde dag.

Voorgeschiedenis:

Vastberaden was de EC om in Egypte op het bekende wrak The Thistlegorm te duiken. Op de film- en dia-avond was de basis gevormd door een mooie film van dit beroemde wrak te laten zien.

Na de mail-to-all hadden zich zeven personen opgegeven. Dit viel een beetje tegen, maar zou dat toch aan de crisis liggen? Ook Irma ter Hoek had zich opgegeven, 1* duiker in opleiding.
Ze was nog maar net begonnen en moest er half april klaar voor zijn. Alle nog actieve instructeurs gingen er mee aan het werk en week voor week werden de oefeningen geleerd en de modules afgerond. Precies op tijd was alles klaar en onze 1* duikster kon volledig meeduiken in Egypte.

Op 16 april vertrokken van Schiphol Gerrit en Gerrie, Irma, Paul, Kees, Jan en Gea naar Sharm el Sheik in Egypte voor de duikvakantie bij Werner Lau.
Werner Lau is een bekende duikschool in Sharm, waar Gea en ik al 2 x eerder hadden gedoken.
’s Avonds rond half negen waren we in ons hotel Helnan Marina.

We konden gelijk eten en nadat we daarna de koffers naar onze kamers hadden gebracht, hebben we nog even het centrum van Naâma Bay verkend.

De volgende dag na het ontbijt hebben we ons gemeld bij de duikschool. We hadden om Miranda als duikgids gevraagd. We kenden haar van onze vorige duikvakantie en waren erg tevreden over haar begeleiding. ’s Middag hebben we lekker bij het zwembad van het hotel gelegen.

 

De eerste duikdag hebben we twee lokale duiken gemaakt. Miranda was inderdaad onze gids en zij nam volledig Irma onder haar hoede. Kees en Gerrit waren aan het filmen. Jan, Gea en Paul doken samen. Voor Paul een hele ervaring, zijn eerste Egypte duiken. Gerrie bleef op ons wachten op de boot.

Met Irma ging het bijzonder goed. De eerste duik al naar 20 meter. Miranda was erg tevreden over haar en na de tweede duik gaf ze al aan dat Irma mee mocht naar de Thistlegorm. Gelijk de eerste dag zagen we al murene’s, octopussen, schorpioenvissen, zeenaalden en zelfs in het blauw een Eagle-ray.

De dag er na gingen we duiken in de Straat van Tiran, waar we veel tonijn en zelfs twee schildpadden zagen. Twee zeer mooie duiken.

Toen het donker was hebben we een nachtduik gemaakt. Irma kreeg de theorie over nachtduiken van Miranda, zodat zij de duik ook mocht maken.

Iedere avond liepen we naar het centrum van Sharm om te shoppen of een pilsje te drinken op het terras van Camel-Diving. Hier was gratis internet, waar druk gebruik van werd gemaakt voor de contacten met het huisfront. Of liepen nog even bij het zandmannetje langs. Van zand maakte deze jongen figuren in een fles, wat uiteraard dan allemaal kamelen en dolfijnen waren. Gerrit pushte hem om in plaats van een kameel of dolfijn een duiker te maken. Uiteindelijk is dit ook gelukt.

De volgende dag hebben we een duik op het huisrif gemaakt en verder lekker gerelaxed als voorbereiding op de duik op de Thistlegorm de volgende dag. We gingen vroeg naar bed, want de volgende morgen werden we om 5 uur (geen typefout) opgehaald voor de rit naar de haven, van waar we zouden vertrekken naar de Thistlegorm. Dit was het hoofddoel van onze vakantie. The Thistlegorm is een vrachtboot van 131 meter lang en 20 meter breed. Het wrak ligt nog vol met oorlogsmateriaal voor het Engelse leger, dat vocht in Noord-Afrika. Het schip is in de Rode Zee gebombardeerd door Duitse gevechtsvliegtuigen. Hier gingen we, net als met alle andere duiken, 2 duiken met Nitrox op maken. 30 Meter is natuurlijk ideaal voor Nitrox.

De eerste duik was naar de schroef en doken we om het wrak heen. De tweede duik was minder diep en doken we door het wrak van het ene ruim naar het andere. In het wrak bevinden zich tal van motoren, auto’s (Bedford), een locomotief, rupsvoertuigen en machinegeweren. Héél veel te zien, maar oh, wat gaat de tijd snel als alles zo interessant is.
Na het duiken kon de 4 uur durende terugvaart weer beginnen.

De dag er na was voor Irma de laatste duikdag. We gingen naar Ras Mohammed, het natuurreservaat. Hier hebben we een duik gemaakt op Yolanda Reef en Ras Gashaeli.

We waren wel weer toe aan een dagje rust en omdat Irma ’s avonds, na 8 dagen, zou vertrekken, hebben we er een stranddag van gemaakt. Om half 5 hebben we Irma uitgezwaaid. Ze was een hele ervaring en 10 duiken verder.

De Blue Hole in Dahab stond ook op ons verlanglijstje. We werden om 7 uur opgehaald en reden met een bus naar Dahab, waar we in een heel andere wereld kwamen. In Egypte is de maximale duikdiepte voor sportduikers 30 meter, maar na overleg mochten Kees en ik (op perslucht) naar 42 meter. Whow! Gerrie vermaakte zich in de Bedoeïenentent,

waar we later met z’n allen koffie dronken. De tweede duik was in de Lagune. Een superduik tussen de gespleten rotsen. Hier zagen we een wandelende vis.
De lunch hadden we in een restaurant in Dahab en op verzoek van ons mochten we van Miranda nog een uurtje shoppen in Dahab.

Toen brak voor ons ook de laatste duikdag aan. Twee lokale duiken, waar weer van alles te zien was. Aan het eind van dag moesten we afscheid nemen van onze supergids Miranda. Mede dankzij haar hebben we een geweldige duikvakantie gehad.

Vrijdags lekker uitslapen en daarna onze duikspullen weer ophalen, betalen (auw) en dan lekker bruin bakken in de zon met een pilsje erbij.
Omdat we pas om half 5 werden opgehaald konden we ook de laatste dag nog aan het strand door brengen.  Om half 8 vlogen we, met een tussenlanding in Hugharda, terug naar Amsterdam waar we om half 3 ’s nachts landden op Schiphol. Onderweg naar huis gaf de thermometer -0,5 graden aan.

Conclusie: Alle speciale duiken die de EC op het verlanglijstje had, zijn gemaakt. Wij allemaal, maar zeker Irma, hebben dankzij onze gids Miranda, fantastische duiken gemaakt.

Paul weet nu ook dat Egypte toch wat anders is dan de Leemslagenplas en ook Gerrie heeft zich prima vermaakt op de boot en in Sharm el Sheik.

Natuurlijk zijn de foto’s en de film van Kees en Gerrit op de film- en dia-avond (23 november) te zien.

April 2013.
Jan Westerink
Evenementen Commissie Galathea