Steengroeven duiken Belgie
Zijn na het jubileum de groeven merkbaar bij Galathea?
Daarop kan ik volmondig ja antwoorden. Maar, voordat iedereen nu zich teleurgesteld afkeert van deze tekst, lees vooral het hele verhaal en oordeel dan…….
Er is hier geen sprake van leeftijd of aftakelingsverschijnselen (zeker niet bij de groep duikers waar ik het nu over heb), maar van een prachtig weekeinde duiken in de Belgische Ardennen in steengroeven. Dat klinkt al anders, nietwaar? Lees dus toch maar verder.
Voor België liggen nog De Kempervennen. Tijdens het typen van deze tekst, waarschuwt mijn spellingchecker om die te negeren. Dat is ons niet gelukt. Big Mama lonkte naar ons en die verleiding hebben wij niet kunnen weerstaan. Dames, wees gewaarschuwd, want de charmes van Big Mama kan vrijwel geen duikende man weerstaan. Na deze adembenemende duik zijn alle mannelijke duikers in een extase die zijn weerga niet kent!
Harry heeft echter een strakke planning gemaakt. De planning van deze duiktrip heeft hem nachtenlang wakker gehouden (hulde Harry, je zag er de eerste dag nog best fit uit). Om hem niet teleur te stellen, rukken wij ons los uit de bekoring en nemen afscheid. Een laatste trieste blik bij het vertrekken van zoveel aantrekkelijke mannelijke duikers (sorry dames, jullie waren even uit beeld) werpt Big Mama ons na als wij weer richting auto’s vertrekken.
Vervolgens rijden we verder. Op de wegaanduidingen zien we linksaf Wierde (niet alleen tukkers slikken de n blijkbaar in) en rechtsaf America aangeduid. Na veel papier, steen, schaar en knobelen, besluiten Harry en ik om dan eensgezind de gulden middenweg te kiezen en rechtuit te gaan. Het netto effect is dat we ergens in België belanden in het plaatsje Blaimont. Blijkbaar zijn we niet de enigen die deze keuze gemaakt hebben. Daar komen we Jan W., Paul B., Michel W, Marloes B, Gerrit en Gerry ter H, Michel en Larissa B. tegen en vervolgen gezamenlijk het weekeinde wat in een heel prettige sfeer is verlopen.
‘s Avonds een majestueuze barbekoe. Zaterdag een fameus ontbijt. We kunnen er weer helemaal tegenaan. Marloes spreekt de volgende ochtend haar verwondering uit dat ons houten verblijf ongeschonden uit de strijd is gekomen. Ondertussen is de luchtvochtigheid nog steeds vloeibaar aanwezig. Ondanks dat het hele weekeinde boven en onder water het droogpak een uitkomst biedt, kan ons weekeinde niet stuk. We vertrekken richting Barrage de l’eau d’heure en vragen ons af (vanwege de overvloedige regenval) waar het bij ons mis is gegaan dat wij hier aan de waterkant staan? In dit stuwmeer zi…. oeps verkeerde foto … ervaren we de eerste fraaie momenten in België.
Onze tweede duik is in Carrière de la Croisette.
Wij kijken vragend onze gids aan. We zouden toch in steengroeves duiken? Onze gids, Harry, weet ons gelukkig op het juiste spoor te zetten door ons te vertellen dat Carrière een ander woord is voor steengroeve. Verhelderend. Nu begrijp ik ook waarom het op mijn werk zo ploeteren is, waar mijn baas steeds maar mij toeriep “werk aan je carrière man”. Wil je uitleg over de plattegrond, dan verwijs ik daarvoor graag naar onze gids. Mij is alleen maar opgevallen dat de wanden prachtige rode met witte tinten natuursteen zijn. De talrijke grote karpers bevestigen mijn verhaal en kussen mijn duikhandschoen en bril. Genieten op en top in een moment om alles om je heen te vergeten.
Na deze geestelijke en lichamelijke arbeid en de restanten van overvloedige barbekoe van de vorige dag, aangevuld met restanten van de supermarkt, volgt een goede nachtrust. Wederom roemen wij de kwaliteit van ons houten verblijf, dat stand houdt.
Mooier kon het niet worden… of toch wel? ‘s Ochtends een sprankje zon, wat ons enthousiast op pad laat gaan naar ons volgende doel. Carrière de Roche Fontaine. Harry vertelt dat de in het Frans voor meervoud staat. Waarom zie ik dan maar één groeve? Zo’n domme vraag had ik beter niet kunnen stellen. Ik beloof beter mijn best te doen en dat doet de regen ook. Jan baalt wel dat de waterstand wel 5 meter lager is dan vorige keer. Nu gaat zijn persoonlijke doelstelling voor zijn duikdiepte weer hevig naar de @^$#@%. Desondanks blijft hij dapper grappen maken. Hulde Jan, voor zoveel positieve inzet voor de vereniging. Je verdient een lintje daarvoor. Ook deze groeve weer prachtige wanden en wat beschaafd leven.
Afsluitend bezoeken wij de groeve in Vodelee. Steuren, karper, een snoek, een mooie duik. Dankbaar keren wij huiswaarts. Voor dit onvergetelijke weekeinde danken wij de evenementencommissie, maar ook zeker de Franstalige Belgen die onvermoeibaar hun best bleven doen om ons arme Hollandse zielen ter woord te staan in onze moerstaal. Een persoon, ik zal mijzelf niet met name noemen, poogde onbeholpen in het Frans te antwoorden, waar ik door deze edele Belg in het Nederlands werd aangesproken. Met het schaamrood op de kaken, wat de kleur van de steen in de groeve benaderde, vertrokken wij voldaan huiswaarts.
Gerrit ter Hoek maakte een mooie filmpje over het duikweekend in Belgie.
