Duiken in Naturgart Ibbenbüren 1 juni 2014.

Op zondag 1 juni is het eindelijk zover. Er kan gedoken worden in Ibbenbüren. Na een grondige renovatie, zijn wij benieuwd of het zicht inderdaad veel beter is geworden. Bij navraag wordt ons een zicht gegarandeerd van minimaal 5 meter. Op deze mooie zonnige dag treffen de 11 deelnemers elkaar in de kantine van het duikcentrum.

Na een korte briefing trekken we onze duikspullen aan en gaan de buddy paren het water in. Voor de zekerheid heeft de begeleider van het duikcentrum ons een geplastificeerde plattegrond meegegeven. Na het te water gaan blijkt al gauw dat je deze beter achter jouw  jacket of in je zak kunt laten zitten want zo denderend is het zicht niet.
In de nauwe grotten is het beter om met 1 uitgestoken hand voor je te duiken anders kon je je hoofd wel eens lelijk stoten. Als het laatste buddy paar te water gaat komt de familie van den Berg al weer uit het water, ze houden het voor gezien, hebben niets gezien.

De andere deelnemers zijn vast besloten om toch wat van de grote steuren te spotten. Wat niet moeilijk blijkt te zijn want ze schuren gewoon langs je heen of duwen je een beetje aan de kant. Tijdens de eerste pauze wordt de zelf meegebrachte lunch genuttigd en de ervaringen uitgewisseld:
“Hebben jullie die hele grote ook gezien?  Wat een joekel  zeg.”  Was wel even schrikken toen de eerste langs me heen schoof! Al met al bijzondere gebeurtenissen in de openlucht vijver van de Naturgart die een maximum diepte heeft van 7 meter. De deelnemers die gebleven zijn hadden eindelijk eens een keer ruim de tijd om met elkaar te kletsen.
Aangezien we een dagkaart hadden hebben we meerdere duiken gemaakt om toch maar zoveel mogelijk te zien van al het fraais dat daar onder water te zien is. De tempel, de afgezonken boot, de grotten.

Tijdens het voeren kwam er een hele school steuren in de richting van Arjan en Haico, zoiets hadden ze nog niet eerder meegemaakt. Al met al een zeer gezellige dag. Het zicht was dan wel niet om over naar huis te schrijven, maar zoals Karel zei: volgende keer beter.

Na het duiken kon je overigens ook de prachtige tuinen kunt bewonderen. Je kunt genieten van de mooiste orchideeën en de schitterend aan gelegde oevers met verschillende planten.
Een ieder vond het een leuke ervaring en wij zijn zeker van plan om er nog een keer naartoe te gaan.

Zijn na het jubileum de groeven merkbaar bij Galathea?

Daarop kan ik volmondig ja antwoorden. Maar, voordat iedereen nu zich teleurgesteld afkeert van deze tekst, lees vooral het hele verhaal en oordeel dan…….

Er is hier geen sprake van leeftijd of aftakelingsverschijnselen (zeker niet bij de groep duikers waar ik het nu over heb), maar van een prachtig weekeinde duiken in de Belgische Ardennen in steengroeven. Dat klinkt al anders, nietwaar? Lees dus toch maar verder.

Voor België liggen nog De Kempervennen. Tijdens het typen van deze tekst, waarschuwt mijn spellingchecker om die te negeren. Dat is ons niet gelukt. Big Mama lonkte naar ons en die verleiding hebben wij niet kunnen weerstaan. Dames, wees gewaarschuwd, want de charmes van Big Mama kan vrijwel geen duikende man weerstaan. Na deze adembenemende duik zijn alle mannelijke duikers in een extase die zijn weerga niet kent!

Harry heeft echter een strakke planning gemaakt. De planning van deze duiktrip heeft hem nachtenlang wakker gehouden (hulde Harry, je zag er de eerste dag nog best fit uit). Om hem niet teleur te stellen,  rukken wij ons los uit de bekoring en nemen afscheid.  Een laatste trieste blik bij het vertrekken van zoveel aantrekkelijke mannelijke duikers (sorry dames, jullie waren even uit beeld) werpt Big Mama ons na als wij weer richting auto’s vertrekken.

Vervolgens rijden we verder. Op de wegaanduidingen zien we linksaf Wierde (niet alleen tukkers slikken de n blijkbaar in) en rechtsaf America aangeduid. Na veel papier, steen, schaar en knobelen, besluiten Harry en ik om dan eensgezind de gulden middenweg te kiezen en rechtuit te gaan. Het netto effect is dat we ergens in België belanden in het plaatsje Blaimont. Blijkbaar zijn we niet de enigen die deze keuze gemaakt hebben. Daar komen we Jan W., Paul B., Michel W, Marloes B, Gerrit en Gerry ter H, Michel en Larissa B. tegen en vervolgen gezamenlijk het weekeinde wat in een heel prettige sfeer is verlopen.

‘s Avonds een majestueuze barbekoe. Zaterdag een fameus ontbijt. We kunnen er weer helemaal tegenaan. Marloes spreekt de volgende ochtend haar verwondering uit dat ons houten verblijf ongeschonden uit de strijd is gekomen. Ondertussen is de luchtvochtigheid nog steeds vloeibaar aanwezig. Ondanks dat het hele weekeinde boven en onder water het droogpak een uitkomst biedt, kan ons weekeinde niet stuk. We vertrekken richting Barrage de l’eau d’heure en vragen ons af (vanwege de overvloedige regenval) waar het bij ons mis is gegaan dat wij hier aan de waterkant staan? In dit stuwmeer zi…. oeps verkeerde foto … ervaren we de eerste fraaie momenten in België.

Onze tweede duik is in Carrière de la Croisette.

Wij kijken vragend onze gids aan. We zouden toch in steengroeves duiken? Onze gids, Harry, weet ons gelukkig op het juiste spoor te zetten door ons te vertellen dat Carrière een ander woord is voor steengroeve. Verhelderend. Nu begrijp ik ook waarom het op mijn werk zo ploeteren is, waar mijn baas steeds maar mij toeriep “werk aan je carrière man”. Wil je uitleg over de plattegrond, dan verwijs ik daarvoor graag naar onze gids. Mij is alleen maar opgevallen dat de wanden prachtige rode met witte tinten natuursteen zijn. De talrijke grote karpers bevestigen mijn verhaal en kussen mijn duikhandschoen en bril. Genieten op en top in een moment om alles om je heen te vergeten.

Na deze geestelijke en lichamelijke arbeid en de restanten van overvloedige barbekoe van de vorige dag, aangevuld met restanten van de supermarkt, volgt een goede nachtrust. Wederom roemen wij de kwaliteit van ons houten verblijf, dat stand houdt.

Mooier kon het niet worden… of toch wel? ‘s Ochtends een sprankje zon, wat ons enthousiast op pad laat gaan naar ons volgende doel.  Carrière de Roche Fontaine. Harry vertelt dat de in het Frans voor meervoud staat. Waarom zie ik dan maar één groeve? Zo’n domme vraag had ik beter niet kunnen stellen. Ik beloof beter mijn best te doen en dat doet de regen ook. Jan baalt wel dat de waterstand wel 5 meter lager is dan vorige keer. Nu gaat zijn persoonlijke doelstelling voor zijn duikdiepte weer hevig naar de @^$#@%. Desondanks blijft hij dapper grappen maken. Hulde Jan, voor zoveel positieve inzet voor de vereniging. Je verdient een lintje daarvoor. Ook deze groeve weer prachtige wanden en wat beschaafd leven.

Afsluitend bezoeken wij de groeve in Vodelee. Steuren, karper, een snoek, een mooie duik. Dankbaar keren wij huiswaarts. Voor dit onvergetelijke weekeinde danken wij de evenementencommissie, maar ook zeker de Franstalige Belgen die onvermoeibaar hun best bleven doen om ons arme Hollandse zielen ter woord te staan in onze moerstaal. Een persoon, ik zal mijzelf niet met name noemen, poogde onbeholpen in het Frans te antwoorden, waar ik door deze edele Belg in het Nederlands werd aangesproken. Met het schaamrood op de kaken, wat de kleur van de steen in de groeve benaderde, vertrokken wij voldaan huiswaarts.

Gerrit ter Hoek maakte een mooie filmpje over het duikweekend in Belgie.

Hier zijn de Foto’s te vinden van Harry Brummelhuis.

Op zondag 18 mei is er vanuit Galathea de jubileumduik georganiseerd. Hierbij waren 19 leden en enkele gastduikers aanwezig. Na het gebruikelijke praatje op de oever zijn de buddys aan elkaar gekoppeld, en kon de duik beginnen.

Hoewel het leven onder water nog niet helemaal op gang aan het komen was, was het een mooie (en voor sommige ook frisse) duik, waarbij door de duikers een bezoekje gebracht werd aan de UK, dan wel niet het Ukje.

Na een uurtje waren de meeste buddyparen weer boven water verschenen en stond er op de oever aangekomen een geheel verzorgd, lekker koud buffet klaar. Dankzij een aantal vooruitziende leden waren er voldoende stoelen ter beschikking gesteld, zodat ook iedereen in de zon kon zitten en genieten van onder andere enchilada’s, twee verschillende koude salades en een glaasje te drinken.

Hulde aan de organisatie en op naar het volgende jubileum!

De dag na de succesvolle afzinking van UK-je was het om half elf alweer druk bij de Leemslagenplas.

Nu om eieren te zoeken op bovengenoemde boot. Jan had eieren verstopt, waarmee je het woord UK-je kon maken. Die combinatie kon met één ei, met twee eieren of met vier eieren worden gemaakt.
Vier buddyparen gingen te water om de eieren te zoeken. Drie paren kwamen met eieren boven. 
Later in het clubgebouw werden de winnaars bekend gemaakt. Danielle en Harry werden winnaar ,via een systeem, dat niet iedereen kon volgen, maar dat te maken met strafpunten omdat men zich niet aan de afspraak had gehouden.

Jan moest daarna snel naar huis om zich om te toveren tot paashaas en Harry moest snel naar het clubhuis om daar verder alles in gereedheid te brengen. Luc heeft nog even geholpen.

Rond één uur waren de meesten bij het clubgebouw. Na de koffie ging de Paashaas met de kinderen naar buiten om de eieren te zoeken.
Ook waren er verrassingseieren voor de kinderen. Iedereen liet zich de gebakken eieren met spek, de frituurhapjes en frikadellen goed smaken. 
Ook na de lunch was het nog gezellig bij een biertje. Vele handen maken bij het opruimen licht werk en ging iedereen met gevulde maag weer naar huis. Het einde van een druk weekend.

Bijgaande foto’s spreken voor zich en hoeven dus geen toelichting. Op naar het volgende evenement.