Duiken, en wandelen met de hond.

Na een duik ergens eind 2013 was ik met Jan Westerink aan het praten over mijn honden en wat ik er zoal mee deed aan opleidingen en trainingen.

Jan merkte toen op dat er ondertussen best veel leden waren met 1 of meer honden en dat het misschien best leuk zou zijn een evenement te organiseren voor duiker en hond….duiken en wandelen met de hond !

Zondag 16 maart ’14 was het zover.  Marloes Brinkhuis was al mooi op tijd bij mij. Duikspul overgepakt in mijn combo’tje, hond Iris achterin en op naar Bussloo.

Jan en Gea waren er al, niet zichtbaar, maar met een lege duikbak naast de auto, eenzame viervoeter Buddy op de achterbank was het ons al snel duidelijk dat zij al kopje onder waren zodat ze later voor ons als Duikleider konden fungeren .

Er kwamen inmiddels steeds meer duikers bij, met en zonder hond, 7 buddyparen werden ingedeeld en de eersten verdwenen onderwater.

We doken bij het bruggetje, waar op dit moment nog niet veel leven waar te nemen was; een paar kreeftjes werden gezien en een flinke snoek.

Jan kwam die dag niet dieper dan 9.9 meter, en Kees haalde toch de 10.2 meter …..

Na het duiken was het omkleden, duikmateriaal opbergen en tussendoor werden de viervoeters verwend door Jan met een plakje leverworst.

We gingen op pad met zo’n 18 wandelaars en 10 honden. Een mooi aantal dus !

Paul had een speciaal ras bij zich, een Golden “Lease” Retriever, genaamd Max ( 2). Max 2 had ook een soortgenoot look a like, deze werd bleek later voor het gemak maar Max 1 genoemd.

 Het was een mooi bont gezelschap aan honden;  Golden Retrievers,een Labradoodle, een Mechelse Herder, een Bearded Collie pup, een hormoon gestuurde West Highland White Terriër en nog een paar andere rassen.

De honden hadden het prima naar hun zin, rennen, zwemmen en gek doen , ze leken wel onvermoeibaar.

De baasjes waren onder het wandelen aan het kletsen en aan het genieten van de honden.

Bijna aan het einde gekomen van de wandeling hebben we eerst nog wat gegeten bij het kioskje om daar het evenement af te sluiten.

Ik heb een geweldige dag gehad, en wat mij betreft is dit zeker voor herhaling vatbaar !!

Iedereen bedankt voor de gezellige en mooie dag !

Foto’s zijn gemaakt door Gea Westerink

Ontmoeting met Grijze Zeehond op Rosenmontag.

Op Rosenmontag, 3 maart dus, zijn we, Jan Westerink en ik, naar Zeeland getogen. Op 6.30 uur weg en om 21.30 uur terug. In totaal 550 km gereden en 3 duiken gemaakt.

Tot zover de statistieken..

We gingen voor de snotolven. Bij St Annaland moesten ze zitten was ons verteld. Dus zijn we om 9.30 uur bij de jachthaven. Er staan op dat moment 2 auto’s met duikers. Later volgen er een paar meer. De duikwereld is klein en facebook brengt iedereen bijeen, dus raken we al snel in gesprek.

Maar jammer genoeg vinden wij de snotolven niet. Lia heeft op de valreep met haar buddy nog wel een snotolf gezien. Voor ons was het overigens de eerste keer dat we op deze duikstek waren.

We zijn vlak bij de Bergse Diepsluis. En je raadt het al. Wij willen natuurlijk ook de beruchte zeehond zien. Op het internet en op TV is dit dier al vele malen te zien geweest.

Op de dijk aangekomen zien we een buddypaar in het water stoeien met de zeehond. Vlak aan de kant overigens. Later komt dit dier de trap op. Zij blijft daar lui liggen in het voorjaarszonnetje. Jan en ik denken, mooi dan kunnen wij een duikje maken zonder dat het dier ons op diepte lastig valt. We willen naar het platform. Er zou een groene zeedonderpad op moeten zitten.

Daar aangekomen zoeken we het platform af. Dan stoot er iets tussen mijn benen. Tot mijn schrik (stiekem ook wel enige vreugde), zie ik de zeehond. Met moeite weet ik haar van mij af te houden. De indianenverhalen , die de ronde doen, schieten door mijn hoofd. Dan gaat ze naar Jan. Ze zit bijkans boven op zijn rug, maar Jan heeft niets in de gaten. Plotseling is ze weer verdwenen.

Ik stoot Jan aan en gebaar dat ik de zeehond heb gezien. Eerst snapt hij me niet. Net op het moment, dat hij weet wat ik bedoel, is het dier er weer. Hij bijt Jan in de zak van het droogpak. Daarna is de accukabel van de duiklamp aan de beurt. Wat moet ik doen?

Dan laat ze weer los en maak ik snel een actiefoto. En nog een. Maar dat trekt natuurlijk wel haar aandacht. Nu ben ik zelf het slachtoffer. Met mijn camera tussen mij en het dier in probeer ik afstand te bewaren. Ik maak n tegelijkertijd nog wel foto’s. Zij zwemt even weer naar Jan , maar is meteen weer terug. Ik zet mijn lamp op de hoogste stand en verblind haar met mijn sterke lichtbundel. Dat helpt. Ze kiest het hazenpad.

We gaan maar snel naar geringere diepte. Als ze dan terugkomt, zijn we tenminste snel weer boven. Je moet er niet aan denken, dat ze je de cap met bril van het hoofd trekt op 10 m. diepte. Maar ze laat zich niet meer zien . Ook duikers, die we onder water nog tegenkomen, hebben hun hele duik het dier niet meer gezien.
Aan de wal praten we met alle aanwezige duikers en wisselen informatie uit. Het buddypaar, dat bij onze aankomst in het water lag, heeft een kapotgebeten cap.  En een beschadigde handschoen.
We dachten relatief veilig het water in te kunnen, omdat ze op de kant lag te zonnen, maar 5 minuten later was ze toch bij ons. We hebben er een paar mooie foto’s aan overgehouden en een bijzondere ervaring. Maar we hoeven geen tweede ontmoeting weer. Tenminste niet op die diepte.

Omdat het nog maar 3 uur is en we de lange reis naar Zeeland optimaal willen benutten , gaan we nog een derde duik doen in Den Osse. Het zicht is goed,is ons verteld. Dat bleek later enigszins tegen te vallen, maar het is een leuke duikstek, waar altijd voldoende te zien is. We vinden twee zeedahlia’s. Een vlokkige zeeslak, een aantal botervisjes en natuurlijk krabben en kreeften.

Dus pas om 18.00 uur terug naar huis. Onderweg nog even bij een benzinepomp een snack voor Jan en een broodje gezond voor mij.

Het is net zo vermoeiend als Carnaval, maar wel leuker. Hoewel dat niet iedereen met me eens zal zijn, denk ik.

Siegburg Duitsland 15-2-2014
Duiktoren Dive 4 Life

Gea, Jan, Paul, Kees, Nico, Martilde, Sinie, Rob, Odet, (broer Odet), Thom, Ronald, Lars, Yvonne, Irma, Gerrit

“Galathea vindt Atlantis in Siegburg”

Piep,piep,piep ………… piep,piep,piep…………..piep,piep,piep………. Nu al ?
Ik lig net in bed. O ja, we gaan duiken in Siegburg.
De auto heb ik gisteren al bepakt met onze duiksets en de tank is vol.
Wassen en eten en dan naar Irma. We hebben afgesproken dat ik om 6:10 uur bij Irma ben en daarna Kees op halen.
Op weg naar Kees komt uit het niets Paul ons achterop bij Hengelo. Afgeleid door zijn rechtse inhaal manoeuvre nemen we ook de afslag naar Enschede.
STOM, we moeten eerst Kees op halen, dus maar weer terug.
Na snel een bakje koffie bij Kees vertrekken we.

Alles in gepakt gaan we op weg naar Dive4live in Siegburg. Daar willen we duiken naar 20 m in de duiktoren. De reis verliep vlot, we kwamen om 8:45 uur aan.
Onze duikuitrusting moeten we van de auto naar de 1e verdieping slepen. Gelukkig is er een lift.
Aangekomen bij bad bleek dat “Die Hollanders groep” zich al aangemeld hadden. Voor ons dus eenvoudig, direct om kleden.
De 1e groep krijgt een blauwe armband om omdat we van 9 tot 11 uur mogen duiken.
Alle sets worden opgebouwd op de banken rondom het bad. Ondertussen breekt de stress een beetje uit bij Yvonne. Zij is haar kluissleutel kwijt, deze vindt ze uiteindelijk bij Jan in z’n tas. Hoe hij daar terecht is gekomen was voor iedereen de vraag..??
Tik, tik, op mijn schouder. Irma maakt mij attent dat lenen van een fles goed is, maar wel graag vol inleveren. Nu sta ik aan de kant met maar 90 bar.
Ik moet nu snel de fles voor haar vullen om het goed te maken.
De vuller van de duiktoren wil de keuringsdatum van de fles zien. Hij heeft zelf al een keer mee gemaakt dat de kraan er af is gevlogen. Gevolg, 6 weken in coma.
Bezweet lever ik de volle fles bij Irma in.

We gaan te water maar weten niet wat ons te wachten staat.
Voorzichtig kijk ik in de diepte en zie de Atlanta liggen. Mooi in het heldere water van 26 graden.
Kees, Irma en in dalen af naar 20m. Irma doet de afdaling rustig omdat ze niet goed kan klaren.
De oorzaak is waarschijnlijk dat ze vorige week verkouden is geweest. Dus ondanks dat je denkt dat de verkoudheid over is, kan het zijn dat bij het duiken blijkt dat het eigenlijk nog net niet over is.
Rond snuffelen over de bodem ontdekken we een stenen pergola met een bankje. Kijk in de hoek een grotje. We zwemmen naar binnen en zien voor ons een kleine doorgang naar het andere deel.
In het plafond zitten 2 gaten waar je ook door kunt zwemmen.
Aan de andere kant staat een schathuis. In de nok van het huisje glinsteren de kroonjuwelen van Atlantis. Wanneer ik dichter bij kom ontdek ik dat dit niet zo is. Het is opgesloten lucht die duikers uitgeblazen hebben. Deze lucht kan niet naar boven. Het lijkt op luchtbellen in het ijs.

Irma en Kees oefenen de noodopstijging zodat Irma dit ook gaat beheersen.
Bij deze opstijgen volg ik hun naar boven. Op eens schrik ik mij een hoedje. Iets raakt mij aan. Zo te voelen geen duiker. Het blijft tegen mij aan drukken. Voorzichtig kijk ik op zij en zie iets grijs. Ik wil omhoog maar het houd mij tegen. De puntige druk neemt toe. Dan zie ik een grijs lang voorwerp weg draaien en voel ik het drukken tegen mijn vin. Ik kijk om en zie tot mijn schrik een haai van mij weg draaien. Van alles gaat door je hoofd maar dan ineens bedenk ik mij, “je bent in een duiktoren”.
De haai bevind zich in het midden van de toren op een diepte van 10 m. Hij zit vast aan een lang touw die vast zit op de bodem. Dus niets aan de hand.

Verder zwemmen we naar het bovenste deel op een diepte van 7 m. Hier bevinden zich ook huisjes en zelfs een beelden galerij. Stoere heer en een mooie dame staan daar op wacht om de duikers in de gaten te houden. Bij het vergaan van Atlantis is er ook een bootje gezonken. Deze is op de rand blijven steken en hangt nog net voor de drop-off. Ik zwem over de boot richting de boeg en kijk over de rand in het diepe. Dan ineens moet ik denken aan de film over de Titanic. Roos zie ik samen met Jack staan op de boeg van het schip.
Ondanks de 26 graden wordt het nu toch wel iets fris na 50 min duiken. We houden het voor gezien en gaan naar boven.

We drinken een bakje koffie en praten over een 2e duik. (Dit bakje kwam Kees letterlijk duur te staan. Hij was vergeten het bekertje onder het koffieautomaat te zetten en zag zo de koffie weglopen in het opvangbakje!)
Kees heeft het wel gezien en Irma heeft het koud. Ik zal nog een 2e moeten maken omdat ik belooft heb om Lars op de foto te zetten. Het was voor Lars een bijzondere duik omdat hij met Jan de diepte in mocht.
10:45 ga ik te water. Jan, Lars, Nico en Mathilde zijn al voor de 2e duik in het water.
Lars duikt mooi rustig achter Jan aan. Ik maak een paar foto’s en daal nog keer af naar de diepte.
Terug gekomen wordt ons mede gedeeld dat we veel te lang in het water zitten.
Er ontstaat een discussie met het personeel van de duiktoren. Ze melden dat we 5x 2 uur moeten gaan betalen. Jan die deze duik georganiseerd heeft en de afspraken met de eigenaar gemaakt heeft gaat het op zich nemen.
Na een kwartier komt er “witte rook” bij de balie en Jan komt melden dat alles geregeld is. Het blijkt dat vooraf gezegd is, “komt niet op 15 min aan” . Dit blijkt niet de bedoeling te zijn maar van 9 tot 11 uur.

Het is 12 uur en we krijgen honger. De helft van de groep is af vertrokken maar de oude garde weet wat traditie is bij Galathea, nl gezamenlijk eten.
Dus, hop, de stad in. Uiteindelijk zijn we uitgekomen bij pizzeria Milano. Hier hebben wij heerlijk gegeten. De pizza en spaghetti waren heerlijk. Gea, Yvonne en Irma kregen van de ober een roos. Deze waren overgebleven van gisteren (Valentijnsdag)!
Het was erg gezellig maar helaas is er een tijd van komen en van gaan. De tijd van gaan is nu gekomen.
We lopen terug naar de parkeerkelder waar mijn auto nog maar net in past. Gelukkig geen schade. Van hieruit ging ieder z’n eigen weg naar huis.
We mogen terug kijken op een mooie en gezellige duikdag in Dive4live in Siegburg.

Het was druk aan de plas.

Op 18 januari gaven veel duikers gehoor aan de uitnodiging van Galathea om samen te vieren dat de UK 269 10 jaar geleden is afgezonken. Toen was het (op 17 januari overigens) erg koud en guur. Nu scheen de zon en was het 10 graden. 

Om 12.00 uur kwamen de eerste auto’s aan. Al snel stond het vol aan het water en moest ook de berm langs de toegangsweg als parkeerplaats dienen. Rond de 25 man was er aanwezig. Naast eigen duikers van Galathea, ook gasten van omliggende duikverenigingen.  Neptunes, Tyros  en DON waren er met meerdere duikers .
Kees had gezorgd voor hamburgers met uienringen en “cup a soup”.  Na de duik ging dat er wel in.  Sommigen hadden de smaak te pakken en gingen voor een tweede duik.

Er is weer veel bijgepraat en afgelachen. Als “noabers”  (buren in het Twents) moet je zo nu en dan bij elkaar op de koffie . Met dezelfde hobby is er altijd wel stof tot praten.
Uiteraard was er voor iedereen ons jubileumstempel voor in het logboek. Het was al snel  16.00 uur en tijd om op te stappen.
Danielle heeft ook foto’s gemaakt. Die geven misschien nog wel beter de sfeer aan , dan dit verhaaltje.

De volgende verjaardag is 19 mei. Dan is Galathea zelf jarig. Ze wordt dan 34.
Maar voor het zover is zijn er nog voldoende andere activiteiten. Kijk maar op de Evenementen pagina.