Het is vrijdag 1 juni s’ morgens om 6.00 uur. In diverse huizen in Hengelo, Almelo en Enter is het een drukte van belang, want de auto moet worden ingepakt met duikspullen , koffers met kleding en kratjes met levensmiddelen (hoort bier daar ook bij??)
Er zijn meer wegen naar Rome, maar ook naar Hemmoor. Sommigen nemen de 31 via Oldenburg en anderen staan in de file op de snelweg tussen Osnabrück en Bremen.
Om 10.15 uur zijn Gerrit en Harry er al. Kees en Jan volgen al snel. Zij staan om 11.00 al aan de waterkant. Als we te water willen zien we Lizette en Steven. Danielle en Martin zijn nog iets later. Karel moet nog werken en komt pas ’s avonds.
Kees en Jan willen tot de bodem via de Ruttler. (hoe diep is dat???). Gerrit en Harry gaan ook via de Ruttler, maar vinden 32 m voldoende om mee te beginnen.
’s Middags met zijn allen naar Pommi-Paul voor een “Riesen currywurst und Pommes”.
Dan de tweede duik (voor Martin, Danielle en Steven de eerste duik). Weer naar de Ruttler en dan linksom naar Einstieg 1. Super goed zicht en zeer veel vis. Voor nabij Einstieg 1 wemelt het van de forellen, de ruisvoorns met hun rode vinnen en baarzen.
Martin en Steven waren we inmiddels kwijt. Zij zwommen door want Steven zuipt lucht en waren dus al eerder uit het water. (Steven is dus geen drankorgel, maar een luchtorgel).
Gerrit filmt onderwater dat het een lieve lust is. Harry maakt OW- foto’s . Martin /Danielle hebben ook (bovenwater-)foto’s aangeleverd.
Als Karel arriveert gaan we wat eten. Het pizza-restaurant zit vol dus wijken we uit naar “de Griek”. Ook daar is het goed eten en drinken. Karel wil nog graag een nachtduik, dus Harry drinkt nog geen alcohol.
Om 23.00 uur gaan we duiken. Er is veel te zien bij Einstieg1. Baarzen , die volop jagen. Zo ook forellen. Als we om 00.30 uur terugkomen is iedereen net naar bed.
De volgende ochtend ontbijten met gebakken eieren. Dan weer een duik. Nu vanaf Einstieg 4. We vinden een jacht. Vlak bij ligt ook een zeiljacht, maar Gerrit , Karel en Harry hebben deze niet gezien. Moeten we ’s middags nog maar een keer terug.
Het weer valt 100 %^mee. De vorige dag ook al. Op het terrein zelf is nu ook een snackbar open. We hoeven dus niet naar Pommi-Paul.
We zien Elke, die vorig jaar onze gids was in Noorwegen. Dan volgt er weer eenduik. Karel , Gerrit en Harry willen het gemiste zeiljacht Hemmoor opzoeken. Anderen duiken op het vliegtuig.
’s Avonds naar het Schnitselrestaurant. Goed eten en heel veel voor betrekkelijk weinig geld. Bij nader inzien gaan Karel en Harry toch maar niet de nachtduik maken.
Daarna in het huisje nog een paar afzakkertjes en dan is het weer bedtijd.
Op zondag inpakken, sleutel inleveren en dan de laatste duik. Danielle haakt af, want ze heeft in haar natpak al te veel moeten afzien.
Een laatste currywurst en dan weer huiswaarts. Hoe dichter bij Nederland , hoe slechter het weer. Hebben wij even geluk gehad.
Hopelijk wekt dit verslag, de foto’s en de film de interesse van anderen voor deze duikstek. Goed zicht, veel vis en qua diepte en moeilijkheidsgraad voor elk wat wils.
Er zijn ook foto’s gemaakt. Klik op onderstaande links.
Foto’s van Harry Brummelhuis
Foto’s van Danielle & Martin
Ook zijn filmpjes beschikbaar op Youtube, van Gerrit ter Hoek.
Ongelukje aan de waterkant Galathea helpt17 juli 2024 - 16:20
Zomers Almelo: Een Succesvol Evenement met de Bijdrage van OWSV Galathea1 juli 2024 - 18:03
Duiken in de Diepte: Een Leerzame Ervaring bij de Da Vinci Kliniek18 maart 2024 - 20:29
Dank aan de evenementencommissie22 december 2023 - 20:11
Workshop Soloduiken: een avontuur voor de ervaren duiker18 december 2023 - 13:29
Adverteer hier
Quelques Plongées en Belgique
Quelques Plongées en Belgique (Enkele duiken in België).
Afgelopen week is Jan W. erg druk geweest met duiken. Overal ritselt hij buddies vandaan. Harry heeft ervaren hoe leuk, maar ook vermoeiend het is om 8 duiken te maken binnen één week. En ook niet bepaald naast de deur. Vinkeveen stond op het programma, maar nu doen we verslag van de dagreis naar de Belgische Ardennen. Om 7.00 uur vertrekken Jan, Kees en Harry naar het Zuiden. Het doel van de reis is Sprimont en La Gombe. Beide zijn steengroeves, die onder water gelopen zijn. La Gombe is vrij bekend, maar Sprimont wat minder. Deze liggen echter vlak bij elkaar en dus te doen op één dag. Om 10.15 uur bereiken we met hulp van de Tom Tom het dorpje Sprimont . Enigszins verscholen ligt daar de steengroeve. Er zijn al heel wat duikers. We melden ons in het restaurant. Waar moeten we ons melden? Harry kent wat Frans en moet dat probleem maar oplossen. Voor € 3 p.p. mogen we duiken. Wel even een lijst invullen. Ze controleren niet of we voldoende gebrevetteerd zijn. De groeve (carrière op zijn Frans) is niet groot. Zo’n 30 m bij 90 m. Wel moet je 35 m. afdalen voordat je aan het water staat. Ook daar zijn de problemen nog niet voorbij. Klunend over gladde rotsen kom je bij het water. Herinneringen aan Zeeland, toen er nog geen instapsteigers waren komen boven. Jan komt ondersteboven in het water terecht . Met een droogpak valt het dan niet mee om weer in de normale duikpositie te komen. Maar met een beetje hulp komt dat ook weer goed. Het is vrij stoffig, maar er zit vrij veel vis, vooral karpers en ruisvoorns. Volgens de site moet hij 28 m. diep zijn, maar dat hebben we niet gevonden. De teller stopt bij 23 m. Na de duik ook de hele klim weer naar boven. Er is een lift voor de flessen, maar dan moet je boven nog een heel eind sjouwen eer we bij de auto zijn, dus wagen we de klim maar weer met volle bepakking. En het valt mee.
Het is middag , dus moet er gegeten worden. Jan stoot Harry aan en wijst naar een groepje dat aan het eten is. Dat lijkt me lekker zegt hij enthousiast. Harry geeft de serveerster aan dat we het menu willen, dat Jan bedoelt. Het blijkt “Paves sur Pierre” te heten. Het duurt een eeuwigheid voordat de bestelling komt. Waar komen ze nu toch mee aangelopen? Een houten framewerk met daarin een gloeiend hete steen. Er volgen nog twee van deze combinaties. Voor elk van ons één. Er ligt een hele grote rauwe biefstuk op.
Geschrokken kijkt Jan naar het tafereel. Wat hebben we nu toch besteld? Maar het valt mee. De biefstuk is lekker mals en in plakjes te bakken. Je kunt zelf bepalen hoe ver je wilt door bakken. Grote Vlaamse frieten erbij en de hebt genoeg voor de rest van de dag.
Later dan de planning komen we in La Gombe. Bij de inschrijving roept de man dat we wel kunnen duiken, mits we binnen 15 minuten “ à l`eau” zijn ofwel in gewoon Nederlands “in het water liggen” Harry is als eerste klaar en meldt zich bij de “moniteur” aan de waterkant. We mogen er nog wel in al is het al 15.00 uur geweest (de deadline). Ook hier is het stoffig. We vinden een vliegtuig, een grote silo en nog wat attributen. Na 40 minuten zijn we onder het ponton belandt, waar we het water in gingen. We komen vanuit de diepte op een plateau. Daar is het 11 m. diep. We worden plotseling omsingeld door hele hordes karpers, ruisvoorns en steuren. Vooral de steuren zijn erg brutaal. Ze stoten je aan, schuren vlak langs je heen. Als je de hand uitsteekt, moet je oppassen dat deze niet in hun bek verdwijnt. Wel raar dat er helemaal geen andere duikers meer te zien zijn. Maar die gedachte verdwijnt al weer snel bij het zien van al deze activiteit. Als we boven komen, blijkt iedereen al weg te zijn. Alleen de “moniteur”is er nog. Hij is niet echt kwaad, maar het hek gaat wel meteen achter ons dicht als we weer naar de auto lopen. Dus blijkbaar zijn we te lang weggebleven. Kees meende ook al getik gehoord te hebben. De man heeft ons willen aangeven dat we naar boven moesten komen. In het restaurant kijken we op de maquette hoe het er onder water uitziet. Jammer dat we dat voor de tijd niet meer konden, want we hebben enkele mooie objecten gemist. Maar alle vis voor ons alleen, maakt veel goed.
Een impressie filmpje van youtube (van Krottix1976’s)
Om 21.00 uur draait Jan de oprit van zijn huis in Enter op. Gea moet onze verhalen aanhoren, maar is er niet echt bij met de gedachten. Haar eerste kleinkind kan elk moment geboren worden. Zou Jan daarom zo druk zijn? Moet hij nog wennen aan de gedachte om opa te worden?
Info
Wil je graag mee doen met de Activiteiten dag en of de BBQ!
Geef je dan op via onderstaande link.
ec@galathea.nl
Of klik Activiteit en BBQ voor meer info.
Met Galathea naar Hemmoor
Het is vrijdag 1 juni s’ morgens om 6.00 uur. In diverse huizen in Hengelo, Almelo en Enter is het een drukte van belang, want de auto moet worden ingepakt met duikspullen , koffers met kleding en kratjes met levensmiddelen (hoort bier daar ook bij??)
Er zijn meer wegen naar Rome, maar ook naar Hemmoor. Sommigen nemen de 31 via Oldenburg en anderen staan in de file op de snelweg tussen Osnabrück en Bremen.
Om 10.15 uur zijn Gerrit en Harry er al. Kees en Jan volgen al snel. Zij staan om 11.00 al aan de waterkant. Als we te water willen zien we Lizette en Steven. Danielle en Martin zijn nog iets later. Karel moet nog werken en komt pas ’s avonds.
Kees en Jan willen tot de bodem via de Ruttler. (hoe diep is dat???). Gerrit en Harry gaan ook via de Ruttler, maar vinden 32 m voldoende om mee te beginnen.
’s Middags met zijn allen naar Pommi-Paul voor een “Riesen currywurst und Pommes”.
Dan de tweede duik (voor Martin, Danielle en Steven de eerste duik). Weer naar de Ruttler en dan linksom naar Einstieg 1. Super goed zicht en zeer veel vis. Voor nabij Einstieg 1 wemelt het van de forellen, de ruisvoorns met hun rode vinnen en baarzen.
Martin en Steven waren we inmiddels kwijt. Zij zwommen door want Steven zuipt lucht en waren dus al eerder uit het water. (Steven is dus geen drankorgel, maar een luchtorgel).
Gerrit filmt onderwater dat het een lieve lust is. Harry maakt OW- foto’s . Martin /Danielle hebben ook (bovenwater-)foto’s aangeleverd.
Als Karel arriveert gaan we wat eten. Het pizza-restaurant zit vol dus wijken we uit naar “de Griek”. Ook daar is het goed eten en drinken. Karel wil nog graag een nachtduik, dus Harry drinkt nog geen alcohol.
Om 23.00 uur gaan we duiken. Er is veel te zien bij Einstieg1. Baarzen , die volop jagen. Zo ook forellen. Als we om 00.30 uur terugkomen is iedereen net naar bed.
De volgende ochtend ontbijten met gebakken eieren. Dan weer een duik. Nu vanaf Einstieg 4. We vinden een jacht. Vlak bij ligt ook een zeiljacht, maar Gerrit , Karel en Harry hebben deze niet gezien. Moeten we ’s middags nog maar een keer terug.
Het weer valt 100 %^mee. De vorige dag ook al. Op het terrein zelf is nu ook een snackbar open. We hoeven dus niet naar Pommi-Paul.
We zien Elke, die vorig jaar onze gids was in Noorwegen. Dan volgt er weer eenduik. Karel , Gerrit en Harry willen het gemiste zeiljacht Hemmoor opzoeken. Anderen duiken op het vliegtuig.
’s Avonds naar het Schnitselrestaurant. Goed eten en heel veel voor betrekkelijk weinig geld. Bij nader inzien gaan Karel en Harry toch maar niet de nachtduik maken.
Daarna in het huisje nog een paar afzakkertjes en dan is het weer bedtijd.
Op zondag inpakken, sleutel inleveren en dan de laatste duik. Danielle haakt af, want ze heeft in haar natpak al te veel moeten afzien.
Een laatste currywurst en dan weer huiswaarts. Hoe dichter bij Nederland , hoe slechter het weer. Hebben wij even geluk gehad.
Hopelijk wekt dit verslag, de foto’s en de film de interesse van anderen voor deze duikstek. Goed zicht, veel vis en qua diepte en moeilijkheidsgraad voor elk wat wils.
Er zijn ook foto’s gemaakt. Klik op onderstaande links.
Foto’s van Harry Brummelhuis
Foto’s van Danielle & Martin
Ook zijn filmpjes beschikbaar op Youtube, van Gerrit ter Hoek.
Met Galathea naar Hemmoor
Het is vrijdag 1 juni s’ morgens om 6.00 uur. In diverse huizen in Hengelo, Almelo en Enter is het een drukte van belang, want de auto moet worden ingepakt met duikspullen , koffers met kleding en kratjes met levensmiddelen (hoort bier daar ook bij??)
Er zijn meer wegen naar Rome, maar ook naar Hemmoor. Sommigen nemen de 31 via Oldenburg en anderen staan in de file op de snelweg tussen Osnabrück en Bremen.
Om 10.15 uur zijn Gerrit en Harry er al. Kees en Jan volgen al snel. Zij staan om 11.00 al aan de waterkant. Als we te water willen zien we Lizette en Steven. Danielle en Martin zijn nog iets later. Karel moet nog werken en komt pas ’s avonds.
Kees en Jan willen tot de bodem via de Ruttler. (hoe diep is dat???). Gerrit en Harry gaan ook via de Ruttler, maar vinden 32 m voldoende om mee te beginnen.
’s Middags met zijn allen naar Pommi-Paul voor een “Riesen currywurst und Pommes”.
Dan de tweede duik (voor Martin, Danielle en Steven de eerste duik). Weer naar de Ruttler en dan linksom naar Einstieg 1. Super goed zicht en zeer veel vis. Voor nabij Einstieg 1 wemelt het van de forellen, de ruisvoorns met hun rode vinnen en baarzen.
Martin en Steven waren we inmiddels kwijt. Zij zwommen door want Steven zuipt lucht en waren dus al eerder uit het water. (Steven is dus geen drankorgel, maar een luchtorgel).
Gerrit filmt onderwater dat het een lieve lust is. Harry maakt OW- foto’s . Martin /Danielle hebben ook (bovenwater-)foto’s aangeleverd.
Als Karel arriveert gaan we wat eten. Het pizza-restaurant zit vol dus wijken we uit naar “de Griek”. Ook daar is het goed eten en drinken. Karel wil nog graag een nachtduik, dus Harry drinkt nog geen alcohol.
Om 23.00 uur gaan we duiken. Er is veel te zien bij Einstieg1. Baarzen , die volop jagen. Zo ook forellen. Als we om 00.30 uur terugkomen is iedereen net naar bed.
De volgende ochtend ontbijten met gebakken eieren. Dan weer een duik. Nu vanaf Einstieg 4. We vinden een jacht. Vlak bij ligt ook een zeiljacht, maar Gerrit , Karel en Harry hebben deze niet gezien. Moeten we ’s middags nog maar een keer terug.
Het weer valt 100 %^mee. De vorige dag ook al. Op het terrein zelf is nu ook een snackbar open. We hoeven dus niet naar Pommi-Paul.
We zien Elke, die vorig jaar onze gids was in Noorwegen. Dan volgt er weer eenduik. Karel , Gerrit en Harry willen het gemiste zeiljacht Hemmoor opzoeken. Anderen duiken op het vliegtuig.
’s Avonds naar het Schnitselrestaurant. Goed eten en heel veel voor betrekkelijk weinig geld. Bij nader inzien gaan Karel en Harry toch maar niet de nachtduik maken.
Daarna in het huisje nog een paar afzakkertjes en dan is het weer bedtijd.
Op zondag inpakken, sleutel inleveren en dan de laatste duik. Danielle haakt af, want ze heeft in haar natpak al te veel moeten afzien.
Een laatste currywurst en dan weer huiswaarts. Hoe dichter bij Nederland , hoe slechter het weer. Hebben wij even geluk gehad.
Hopelijk wekt dit verslag, de foto’s en de film de interesse van anderen voor deze duikstek. Goed zicht, veel vis en qua diepte en moeilijkheidsgraad voor elk wat wils.
Er zijn ook foto’s gemaakt. Klik op onderstaande links.
Foto’s van Harry Brummelhuis
Foto’s van Danielle & Martin
Ook zijn filmpjes beschikbaar op Youtube, van Gerrit ter Hoek.
Galatheanen in België
Galatheanen in België.
Zaterdag 12 mei is het in diverse huizen in Almelo en omstreken al vroeg een drukte van belang. Duikspullen worden ingeladen, collegaduikers opgehaald. De reden van al die drukte is een bezoek aan onze zuiderburen. Nemo 33 in Brussel en het Zilvermeer in Mol staan op het programma.
Onderweg komen diverse auto’s elkaar tegen. Samen even een kop koffie drinken en dan weer verder. Bij Breda komt er een kink in de kabel. De weg die Miep, onze electronische gids ons wijst, is afgesloten. We moeten van de snelweg af. Zou ze de weg nu nog wel weten? We worden langs allerlei secundaire wegen gestuurd. Maar uiteindelijk komen we toch nog op tijd in Brussel aan.
Volgens onze gegevens mogen de 0 –sters uit onze groep maar tot 5 meter.. Dat is dan wel zonde van het geld. Jan overlegt met de caissière en mits onder begeleiding en verantwoording van een instructeur (Kees dus), mogen ze toch dieper. Dat is dus ook geregeld. Er zijn diverse 4-* mee, dus aan begeleiding ontbreekt het ook niet.
Wat is het water warm. 31 graden. Op 5 m. ligt een auto, op 10 m. zijn grotjes en dan gaapt de afgrond. De eerste 10 minuten mag je alleen snorkelen. De auto is ook zonder perslucht goed bereikbaar.
Dan gaat de bel en mogen de flessen worden opgetuigd. Alleen je eigen masker, eigen computer en voor sommigen eigen vinnen mogen gebuikt worden. En kleine camera’s.
Langzaam dalen we af. Het trimmen is erg eenvoudig. Je hebt geen (droog)pak dat lucht bevat en samengedrukt kan worden.
Op 10 m . zie je de toegang naar de grotten. Maar dat is voor straks. Eerst maar eens de diepte opzoeken. Zwevend over de rand kijk je de diepte in. Onder ons zweven duikers en luchtbellen stijgen op. Deze luchtbellen prikken op je borst. Met een beetje fantasie lijkt het alsof je als parachutist door de lucht zweeft. Onder je en boven je zweven collega’s van je.
Op de bodem krijgen een paar mensen een hand. Zij hebben hun diepterecord verbroken.
Even meten hoe diep het hier is. De computer geeft op de bodem 34,5 m. aan.
Omhoog kijkend zie je luchtbellen steeds groter worden. Wel oppassen dat je niet in deco raakt.. Op 4 min van de nultijd stijgen we weer op . Gelijk zie je de nultijd weer oplopen. Op 15 m. hangt Richard, samen met Jan. Jan gaat nu verder de diepte in samen met Dirk Jan. Wij ontfermen ons over de 0 –sters.
We gaan de grotten in. We kijken omhoog. Daar zit een luchtbel. We kunnen zelfs even de automaat uit doen en een paar woorden wisselen.
Op 5 m. bij de auto kunnen we de veiligheidsstop maken. Na 46 minuten zijn we weer boven.
Op naar Mol.
Het is nog 80 minuten rijden naar Mol, maar gelukkig wel de goede kant op.
Daar eten we eerst wat. Een hotdog blijkt daar een frikadel te zijn. De grote Vlaamse frieten smaken ook goed. Jan heeft geregeld dat een medewerker uit het restaurant een korte briefing geeft.
Kees deelt de buddyparen in en we kunnen opzoek naar de verzonken stad Atlantis, naar de Yorin, een scheepswrak en zo hier en daar een klein visje.
Mooie dames in allerlei verleidelijke poses wachten ons op onder water. En mannetjes met rare hoedjes op. Een begraafplaats zien we ook nog en een brede trap omhoog. En natuurlijk het scheepswrak, al heeft niet iedereen die gevonden. Het zicht was redelijk, al moest je dan de sporen van je mededuikers wel ontwijken.
Na afloop nog even wat kletsen en dan rest ons nog de reis naar huis. Weer een voorbeeld van een mooi clubevenement.
Galatheanen in België
Galatheanen in België.
Zaterdag 12 mei is het in diverse huizen in Almelo en omstreken al vroeg een drukte van belang. Duikspullen worden ingeladen, collegaduikers opgehaald. De reden van al die drukte is een bezoek aan onze zuiderburen. Nemo 33 in Brussel en het Zilvermeer in Mol staan op het programma.
Onderweg komen diverse auto’s elkaar tegen. Samen even een kop koffie drinken en dan weer verder. Bij Breda komt er een kink in de kabel. De weg die Miep, onze electronische gids ons wijst, is afgesloten. We moeten van de snelweg af. Zou ze de weg nu nog wel weten? We worden langs allerlei secundaire wegen gestuurd. Maar uiteindelijk komen we toch nog op tijd in Brussel aan.
Volgens onze gegevens mogen de 0 –sters uit onze groep maar tot 5 meter.. Dat is dan wel zonde van het geld. Jan overlegt met de caissière en mits onder begeleiding en verantwoording van een instructeur (Kees dus), mogen ze toch dieper. Dat is dus ook geregeld. Er zijn diverse 4-* mee, dus aan begeleiding ontbreekt het ook niet.
Wat is het water warm. 31 graden. Op 5 m. ligt een auto, op 10 m. zijn grotjes en dan gaapt de afgrond. De eerste 10 minuten mag je alleen snorkelen. De auto is ook zonder perslucht goed bereikbaar.
Dan gaat de bel en mogen de flessen worden opgetuigd. Alleen je eigen masker, eigen computer en voor sommigen eigen vinnen mogen gebuikt worden. En kleine camera’s.
Langzaam dalen we af. Het trimmen is erg eenvoudig. Je hebt geen (droog)pak dat lucht bevat en samengedrukt kan worden.
Op 10 m . zie je de toegang naar de grotten. Maar dat is voor straks. Eerst maar eens de diepte opzoeken. Zwevend over de rand kijk je de diepte in. Onder ons zweven duikers en luchtbellen stijgen op. Deze luchtbellen prikken op je borst. Met een beetje fantasie lijkt het alsof je als parachutist door de lucht zweeft. Onder je en boven je zweven collega’s van je.
Op de bodem krijgen een paar mensen een hand. Zij hebben hun diepterecord verbroken.
Even meten hoe diep het hier is. De computer geeft op de bodem 34,5 m. aan.
Omhoog kijkend zie je luchtbellen steeds groter worden. Wel oppassen dat je niet in deco raakt.. Op 4 min van de nultijd stijgen we weer op . Gelijk zie je de nultijd weer oplopen. Op 15 m. hangt Richard, samen met Jan. Jan gaat nu verder de diepte in samen met Dirk Jan. Wij ontfermen ons over de 0 –sters.
We gaan de grotten in. We kijken omhoog. Daar zit een luchtbel. We kunnen zelfs even de automaat uit doen en een paar woorden wisselen.
Op 5 m. bij de auto kunnen we de veiligheidsstop maken. Na 46 minuten zijn we weer boven.
Richard (en Kees op grotere diepte) hebben deze video gemaakt.
Op naar Mol.
Het is nog 80 minuten rijden naar Mol, maar gelukkig wel de goede kant op.
Daar eten we eerst wat. Een hotdog blijkt daar een frikadel te zijn. De grote Vlaamse frieten smaken ook goed. Jan heeft geregeld dat een medewerker uit het restaurant een korte briefing geeft.
Kees deelt de buddyparen in en we kunnen opzoek naar de verzonken stad Atlantis, naar de Yorin, een scheepswrak en zo hier en daar een klein visje.
Mooie dames in allerlei verleidelijke poses wachten ons op onder water. En mannetjes met rare hoedjes op. Een begraafplaats zien we ook nog en een brede trap omhoog. En natuurlijk het scheepswrak, al heeft niet iedereen die gevonden. Het zicht was redelijk, al moest je dan de sporen van je mededuikers wel ontwijken.
Na afloop nog even wat kletsen en dan rest ons nog de reis naar huis. Weer een voorbeeld van een mooi clubevenement.
Links staan een aantal foto’s, die Harry gemaakt heeft in Mol.
vrijdag 27 juli Bar Gesloten
Vrijdag 27 juli is er geen bardienst in het clubgebouw!
Uiteraard kan er na afloop van de duik wel iets gedronken worden in het vulhok maar de kantine is gesloten.
Vul zelf even de consumpties in op de lijst.
De Bar commissie.
Solo Duiken
Zaterdag 14 Juli 2012 duik nr. 796 t/m 799
Solo duiken met (zonder) Jan,
Jan heeft het weer zover hij heeft mij weten te strikken voor een specialisatie IANTD Self Sufficient Diver oftewel solo duiken.
Dus zaterdag vroeg 4:45 ging de wekker, pff is dat even schrikken, om 6 uur vertrokken wij uit Enter richting Scharredijke Zeeland om daar 9:00 aanwezig te zijn.
De 2 1/2 durende trip vullend met sterke duikverhalen.
Na een paar uur theorie, wordt het hoog tijd om de 4 vereiste solo duiken met opdrachten te gaan maken.
Opdracht 1 max. duiktijd 25 min.
Ga op de koers van 330 graden naar het platform, en doe daar 3 oefeningen.
Opdracht 2 max. duiktijd 45 min.
Zoek een wrak op 10 meter diepte.
Opdracht 3 max. duiktijd 25 min.
Ga op de koers van 330 graden naar het platform.
Opdracht 4 max. duiktijd 45 min.
Zoek weer naar het wrak.
Al met al een leuke ervaring, op naar de volgende specialisatie (?????)
Nou zijn er vele tegenstanders voor het soloduiken, dus een kleine uitleg waarom dan toch solo duiken.
1)
Voor mij is het ten eerste veiligheid (jaja solo duiken en veiligheid) als duikinstructeur kan en mag je geen hulp van een 0* in opleiding verwachten, sterker nog het vergroot het gevaar van een begeleider/instructeur.
Dus is het noodzaak om goed te weten waar je mee bezig bent en waar je op moet letten.
2)
Het is een verrijking van je duikervaring en je duik skills.
Solo duiken
Zaterdag 14 Juli 2012 duik nr. 796 t/m 799
Solo duiken met (zonder) Jan,
Jan heeft het weer zover hij heeft mij weten te strikken voor een specialisatie IANTD Self Sufficient Diver oftewel solo duiken.
Dus zaterdag vroeg 4:45 ging de wekker, pff is dat even schrikken, om 6 uur vertrokken wij uit Enter richting Scharredijke Zeeland om daar 9:00 aanwezig te zijn.
De 2 1/2 durende trip vullend met sterke duikverhalen.
Na een paar uur theorie, wordt het hoog tijd om de 4 vereiste solo duiken met opdrachten te gaan maken.
Opdracht 1 max. duiktijd 25 min.
Ga op de koers van 330 graden naar het platform, en doe daar 3 oefeningen.
Opdracht 2 max. duiktijd 45 min.
Zoek een wrak op 10 meter diepte.
Opdracht 3 max. duiktijd 25 min.
Ga op de koers van 330 graden naar het platform.
Opdracht 4 max. duiktijd 45 min.
Zoek weer naar het wrak.
Al met al een leuke ervaring, op naar de volgende specialisatie (?????)
Nou zijn er vele tegenstanders voor het soloduiken, dus een kleine uitleg waarom dan toch solo duiken.
1)
Voor mij is het ten eerste veiligheid (jaja solo duiken en veiligheid) als duikinstructeur kan en mag je geen hulp van een 0* in opleiding verwachten, sterker nog het vergroot het gevaar van een begeleider/instructeur.
Dus is het noodzaak om goed te weten waar je mee bezig bent en waar je op moet letten.
2)
Het is een verrijking van je duikervaring en je duik skills.
Rebreather Duik
20-03-2007 House Reef South Egypte Duik nr. 408
Rebreather Duik
Het begint allemaal bij mijn wens om met een rebreather te duiken. De afspraak met de duikschool van het hotel om een korte uitleg van het systeem en daarna een duik te maken was zo gemaakt.
Als eerste werd de duik berekend en met een MOD van 33,7 meter, zouden we een duik van minimaal 1 uur maken bij het huisrif aan de zuidzijde. Daarna gingen we verder met de rebreather systemen (Dräger Dolphin) om ze gereed te maken voor de duik. Het systeem waar ik mee zou gaan duiken werd helemaal uit elkaar gehaald om de werking uit te leggen en weer in elkaar gezet, waarbij ik een correctie moest aangeven bij de aansluiting van een van de slangen? Kan gebeuren dacht ik nog.
Het tweede systeem werd ook aangesloten En de ademzaktest, waarbij je 2 kilo lood op de ademzak legt om te kijken of het systeem niet lekt voldeed niet, de ademzak liep vrij snel leeg door het overdrukventiel van de ademzak, geen probleem volgens de instructeur gelukkig niet mijn systeem dacht ik nog. Ook de fles 5 liter met EAN 32 en de reserve fles 3 liter met de octopus en de BC inflator worden aangesloten. Ook de circulatie test met een nieuwe flow meter (was net binnen gekomen) gaf een te hoge flow waarde en word onbegrepen aan de kant geschoven.
Voordat we met een zodiak naar de zuidzijde van het rif gebracht worden, zouden we eerst op 3 meter het systeem schoonmaken. Dat betekent dat je 3x inademt en door de neus weer uitademt, en kijken of ik goed was uitgetrimd na wat extra lood deden we wat testjes (instructeur doet voor en cursist doet na) en gingen we weer omhoog waar ik de instructeur erop wees dat hij het schoonmaken van het systeem vergeten was, als dit de voorbode voor de duik was dan … dacht ik nog.
Na door de zodiak extra ver te zijn gedropt hebben we eerst het systeem schoongemaakt en duiken we onder, en komen al snel op een diepte van 34,4 meter. Door het gesloten systeem kan je door je ademhaling je trim niet regelen en dus alleen door lucht in je vest uit te trimmen das even wennen. Ademhalen met een rebreather voelt anders, de lucht is warm en vochtig en de ademzak drukt in je rug. Verder heb ik het gevoel dat de lucht vrij snel door het overdrukventiel gaat? Na 10 minuten zit ik dan ook al op 100 bar en geef dit aan en na 15 minuten zit ik al op 50 bar dan schrikt hij toch. We zitten dan op 23 meter diepte als hij aan geeft om de systemen te wisselen aan het oppervlak, zo gezegd zo gedaan.
Afdalend naar 15 meter ademt hij nog van de omgewisselde rebreather. Als ik even later weer kijk ademt hij van de octopus die zit aan de 3 liter fles. c.a. 5 minuten later laat hij mij zijn barmeter zien die staat op 10 bar ik haal meteen mijn octopus tevoorschijn maar hij maakt geen aanstalten om die te pakken. Even later geeft hij het geen lucht teken en met de octopus nog in mijn hand heeft hij die zo te pakken. Ik vraag of hij omhoog wil maar nee hoor gewoon doorgaan, na 43 minuten komen we gedwongen boven omdat er in zijn systeem die ik dus om heb minder lood zit en ook omdat mijn 3 liter fles bijna leeg is. Eenmaal boven zitten we nog vrij ver van de kust en moeten een eind snorkelen, als ik al snorkelend vraag hoe dit mogelijk is kan hij die vraag niet beantwoorden.
Achteraf (na wat drammen) is gebleken:
Dat de instructeur niet was opgeleid met dit systeem.
Dat ik het lekkende systeem heb gekregen waardoor de lucht te snel door het overdrukventiel verdween.
Dat de systemen geleend zijn van een andere duikschool.
Dat wij de eerste waren die met de geleende systemen duiken.
Een aantal leermomenten voor de volgende keer, afijn duiken in Egypte is nooit saai.